Opowieść o miłościach Krzysztofa Kamila Baczyńskiego

 


Poeta, żołnierz, patriota. Wydaje się, że o Baczyńskim wiemy dziś naprawdę dużo. Na przykład to, że wojna pokrzyżowała jego plany i przekreśliła marzenie o studiowaniu na Akademii Sztuk Pięknych (zamierzał być grafikiem i ilustratorem), zmusiła go do walki o ojczyznę, by w końcu doprowadzić do jego śmierci w Powstaniu Warszawskim.

Jak wielu polskich twórców Krzysztof Kamil Baczyński „obrósł w legendę” i stał się pewnego rodzaju pomnikiem – mitycznym, heroicznym bohaterem swoich czasów. To oczywiście prawda, ale czy nie pora zacząć dostrzegać także jego ludzką stronę? Był przecież młodym, szaleńczo zakochanym człowiekiem, niezbyt pilnym uczniem, studentem polonistyki, który na zajęcia chodził w kratkę, kochającym synem rozdartym między zgodą z Baśką a dobrymi relacjami z matką.

W Roku Broniewskiego Książnica starała się „odbrązowić” płockiego poetę, pokazując jego różne oblicza. Być może taki zabieg sprawdziłby się w przypadku innych artystów, choćby Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Próbę „odświeżenia” wizerunku poety należącego do Pokolenia Kolumbów odważyła się podjąć Katarzyna Zyskowska w wydanej w 2022 roku książce „Szklane Ptaki. Opowieść o miłościach Krzysztofa Kamila Baczyńskiego”. Jest to niezaprzeczalnie publikacja niezwykła – autorka oddaje w niej głos trzem osobom: Kamilowi, Baśce i Stefani Baczyńskiej, z powodzeniem można ją czytać jak powieść obyczajową. Nie znajdziemy tu naukowych terminów, wypowiedzi znawców literatury. Pozostają emocje, plątanina uczuć i trudnych doświadczeń, skrywane namiętności i niedające zasnąć wspomnienia każdej z postaci.

22 stycznia 1921 urodził się Krzysztof Kamil Baczyński. 

102 lata później polecamy Wam tę intymną opowieść o miłościach — jest w niej tyle samo smutku co piękna.

Marta


Książkę „Szklane Ptaki. Opowieść o miłościach Krzysztofa Kamila Baczyńskiego” znajdziecie w
Filii nr 3, 5, 10, 11 oraz w Wypożyczalni Głównej Książnicy Płockiej. 


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Gdzie jest ta ulica, gdzie jest ten dom?

Obraz
Dawno, dawno temu, kiedy nie było jeszcze ulicy Kościuszki, pracownicy zatrudnieni w głównym budynku Książnicy Płockiej pracowaliby… na peryferiach? Umówmy się, że obecny układ urbanistyczny ścisłego centrum Płocka jest efektem regulacji pruskiej z pocz. XIX w. Większość ulic (Tumska, Stary Rynek, Sienkiewicza, Kolegialna, Bielska) pojawia się dopiero na planie miasta z 1803 r., wykonanym przez budowniczego pruskiego Schmida. I nikt tego nie zmieni. Natomiast książka Gryszpanowicza znakomicie pokazuje, co – na przestrzeni dziejów - mogą zrobić ludzie mając do dyspozycji  władzę,  śrubokręt i nieme tabliczki gotowe na każdą nazwę. Nie, nawet nie muszą mieć wiedzy toponomastycznej, o rozsądku nie wspominając.  Najłatwiej zmieniać ulice i pomniki. Nowe osiedla nie dorobiły się swojej historii, choć już są spory, na przykład o rondo na Podolszycach Południe. Rada Osiedla chciała nazwać je Rondem Uśmiechu, zostało jednak Rondem Żołnierzy Wyklętych. Natomiast warto przejrzeć losy st
Czytaj więcej

Wody (S)krwią płynące

Obraz
„Cudze chwalicie, swojego nie znacie”. Przysłowie tyleż oklepane, co prawdziwe. Niedawno ukazała się książka o Skrwie prawobrzeżnej, autorstwa Arkadiusza Kozaneckiego, wielkiego pasjonata turystyki rowerowej, spływów kajakowych, na co dzień nauczyciela WF-u.   Jest to gawęda o zasilającej Wisłę rzece, którą płocczanie mają w zasięgu ręki, oparta o źródła historyczne i – co najważniejsze – rozmowy z mieszkańcami nadrzecznych miejscowości. Autor pisze o Skrwie prawobrzeżnej, ilustrując teksty fotografiami (zdjęcia obiektów na rzece wykonano z kajaka), jak i fragmentami map (współczesnych i historycznych). Według legendy nazwa rzeki pochodzi od wód skrwawionych w czasie bitwy między żądnym sławy cześnikiem Miecławem, a wojskami Kazimierza Odnowiciela. Bitwa rozpoczęła się w Winiarach koło Płocka, a zakończyła w Parzeniu nad rzeką, nazwaną później Skrwą. Wartki nurt od dawna był   wykorzystywany np. przez budowę młynów wodnych. Autor jest zafascynowany tym, jak woda meandrującej
Czytaj więcej

Ewangelicy z płockiej guberni

Obraz
  Wydawnictwo Książnica Płocka jakiś czas temu wzbogaciło się o książkę dr Krzysztofa Kłodawskiego Ewangelicy na terenie województwa/guberni płockiej w latach 1815-1914. Sam autor to znany i ceniony od przeszło 20 lat badacz społeczności ewangelickiej regionu płockiego. Jego nowa książka to w zasadzie zbiór różnych fragmentów wcześniejszych artykułów, jakie ukazywały się nie tylko w płockich czasopismach. Już w 2015 r. złożyły się one na pracę doktorską Kłodawskiego, którą Książnica Płocka teraz prezentuje w książkowym wydaniu. Specjalny, stricte naukowy charakter opracowania sprawia, że jest ono dedykowane w pierwszym rzędzie osobom zapoznanym z metodologią badań historycznych. Przypadkowy czytelnik będzie miał kłopot w spostrzeżeniu wszystkich, mniej lub bardziej ukrytych, walorów książki. Znudzą go być może tabele i ogrom zawartych w nich statystyk. Zniechęci chłodny styl autora. Tymczasem z punktu widzenia monografii historycznej poddanej rygorom naukowym doktoratu wymienione
Czytaj więcej