www.wirtualnypsycholog.pl



''Kiedy pół roku temu kończyłam pisać swój kolejny poradnik, obiecałam sobie, że to będzie moja ostatnia książka. Wydawało mi się, że napisałam już wszystko, co miałam do powiedzenia, a potem, nagle pewnego dnia... miałam sen. Obudziłam się w środku nocy i poczułam, że moje życie zgubiło sens. Musiałam natychmiast z kimś porozmawiać, ale z kim? Był środek nocy. Wstałam z łóżka, usiadłam przed monitorem komputera i kierowana jakąś nieznaną siłą wpisałam w wyszukiwarce: www.wirtualnypsycholog.pl i ... No cóż, więcej nie powiem. Zdradzę Wam tylko, że tej nocy powstały pierwsze strony mojej powieści. Bohaterka książki rodziła się powoli. Jej życie to zlepek losów moich własnych, a także historii moich bliskich, przyjaciół i wiernych czytelniczek. Kiedy przyjaciółka po przeczytaniu kilku rozdziałów powiedziała, że z niecierpliwością czeka na ciąg dalszy, pomyślałam, że warto. Wy oceńcie, czy miała rację'' – oto recenzja samej autorki Ewy Klepackiej-Gryz.
Cóż ja mogę dodać. Wciągająca i zaskakująca. Oto bohaterka wkracza na ,,Drogę do siebie" i próbuje odpowiedzieć na pytanie ,,Kim jest?" Pomaga jej w tym Wirtualny Psycholog. Nie wiadomo, czy to student psychologii, uznany terapeuta, może dziennikarz szukający materiału na tekst albo znudzona gospodyni domowa. Na pewno jest to połączenie  psychologa i przyjaciółki. Ważne, że w momencie rozpadu życia prywatnego na kawałki, instynktownie wpisując w Internecie stronę www.wirtualnypsycholog.pl, nie sądziła, że ta strona istnieje i pewna osoba odmieni jej życie...

Książkę czyta się bardzo szybko, lektura „wciąga”, przeczytałam ją w niecałe 3 godziny. Gorąco ją polecam, pozwoliła mi zrozumieć pewne sprawy, ale nie będę zdradzała, w jakiej kwestii.     
                                                                                                                      

 Jolczyk

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Gdzie jest ta ulica, gdzie jest ten dom?

Obraz
Dawno, dawno temu, kiedy nie było jeszcze ulicy Kościuszki, pracownicy zatrudnieni w głównym budynku Książnicy Płockiej pracowaliby… na peryferiach? Umówmy się, że obecny układ urbanistyczny ścisłego centrum Płocka jest efektem regulacji pruskiej z pocz. XIX w. Większość ulic (Tumska, Stary Rynek, Sienkiewicza, Kolegialna, Bielska) pojawia się dopiero na planie miasta z 1803 r., wykonanym przez budowniczego pruskiego Schmida. I nikt tego nie zmieni. Natomiast książka Gryszpanowicza znakomicie pokazuje, co – na przestrzeni dziejów - mogą zrobić ludzie mając do dyspozycji  władzę,  śrubokręt i nieme tabliczki gotowe na każdą nazwę. Nie, nawet nie muszą mieć wiedzy toponomastycznej, o rozsądku nie wspominając.  Najłatwiej zmieniać ulice i pomniki. Nowe osiedla nie dorobiły się swojej historii, choć już są spory, na przykład o rondo na Podolszycach Południe. Rada Osiedla chciała nazwać je Rondem Uśmiechu, zostało jednak Rondem Żołnierzy Wyklętych. Natomiast warto przejrzeć losy st
Czytaj więcej

Wody (S)krwią płynące

Obraz
„Cudze chwalicie, swojego nie znacie”. Przysłowie tyleż oklepane, co prawdziwe. Niedawno ukazała się książka o Skrwie prawobrzeżnej, autorstwa Arkadiusza Kozaneckiego, wielkiego pasjonata turystyki rowerowej, spływów kajakowych, na co dzień nauczyciela WF-u.   Jest to gawęda o zasilającej Wisłę rzece, którą płocczanie mają w zasięgu ręki, oparta o źródła historyczne i – co najważniejsze – rozmowy z mieszkańcami nadrzecznych miejscowości. Autor pisze o Skrwie prawobrzeżnej, ilustrując teksty fotografiami (zdjęcia obiektów na rzece wykonano z kajaka), jak i fragmentami map (współczesnych i historycznych). Według legendy nazwa rzeki pochodzi od wód skrwawionych w czasie bitwy między żądnym sławy cześnikiem Miecławem, a wojskami Kazimierza Odnowiciela. Bitwa rozpoczęła się w Winiarach koło Płocka, a zakończyła w Parzeniu nad rzeką, nazwaną później Skrwą. Wartki nurt od dawna był   wykorzystywany np. przez budowę młynów wodnych. Autor jest zafascynowany tym, jak woda meandrującej
Czytaj więcej

Ewangelicy z płockiej guberni

Obraz
  Wydawnictwo Książnica Płocka jakiś czas temu wzbogaciło się o książkę dr Krzysztofa Kłodawskiego Ewangelicy na terenie województwa/guberni płockiej w latach 1815-1914. Sam autor to znany i ceniony od przeszło 20 lat badacz społeczności ewangelickiej regionu płockiego. Jego nowa książka to w zasadzie zbiór różnych fragmentów wcześniejszych artykułów, jakie ukazywały się nie tylko w płockich czasopismach. Już w 2015 r. złożyły się one na pracę doktorską Kłodawskiego, którą Książnica Płocka teraz prezentuje w książkowym wydaniu. Specjalny, stricte naukowy charakter opracowania sprawia, że jest ono dedykowane w pierwszym rzędzie osobom zapoznanym z metodologią badań historycznych. Przypadkowy czytelnik będzie miał kłopot w spostrzeżeniu wszystkich, mniej lub bardziej ukrytych, walorów książki. Znudzą go być może tabele i ogrom zawartych w nich statystyk. Zniechęci chłodny styl autora. Tymczasem z punktu widzenia monografii historycznej poddanej rygorom naukowym doktoratu wymienione
Czytaj więcej