Dewey. Wielki kot w małym mieście


Dewey. Wielki kot w małym mieście Vicki Myron i Breta Wintera (Kraków 2008) to książka szczególna, książka o tym, jak w jednej chwili może zmienić się  życie człowieka i życie całej społeczności. Viki Myron – szefowa Biblioteki Publicznej w Spencer w amerykańskim stanie Iowa opowiada o kocie podrzuconym do metalowej skrzyni na książki. O kocie, którym za zgodą zarządu biblioteki zaopiekowali się jej pracownicy. Dewey mieszkał między książkami 19 lat. Psocił, wzruszał, ale też chorował. Dzięki urokowi rudego kocura biblioteka stała się centrum miasta, ulubionym miejscem spotkań mieszkańców. Jego sława przekroczyła granice państwa. Nakręcono o nim wiele reportaży, napisano wiele artykułów. Ludzie odbywali dalekie podróże, tylko po to, by zobaczyć i pogłaskać jedynego mieszkańca biblioteki w Spencer.
Książka nie jest arcydziełem literackim, ale opowiedziana w niej historia kota, który podbił świat jest niezwykle poruszająca. Jeśli nie jesteście miłośnikami kotów, to z całą pewnością po przeczytaniu historii o Deweyu nimi zostaniecie i – jak twierdzi tłumaczka Anna Bańkowska „będziecie mruczeć z zachwytu”. Przekonacie się, jak mocno obecność zwierzęcia  może oddziaływać na rzeczywistość.
Wydawnictwo „Znak”, kontynuując temat, wydało równie wzruszającą książkę Dziewięć wcieleń kota Deweya. Wydaniu drugiej części towarzyszył konkurs literacki skierowany do bywalców bibliotek  zatytułowany „I w moim kocie jest Dewey”. Konkurs na opowiadanie, którego jednym z koordynatorów była Książnica Płocka Filia nr 5.
Cieszy nas bardzo, że wśród wyróżnionych autorów była płocka poetka Magdalena Smolińska. Opowiadanie można przeczytać na stronie internetowej „Znaku”.  Polecam wszystkim także wiersze pani Magdaleny opublikowane w tomach Kot i kloszardzi (Płock,2007) i Kiedy Pan Bóg pił butelkę Stocka (Płock, 2004).

Sławka

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Gdzie jest ta ulica, gdzie jest ten dom?

Obraz
Dawno, dawno temu, kiedy nie było jeszcze ulicy Kościuszki, pracownicy zatrudnieni w głównym budynku Książnicy Płockiej pracowaliby… na peryferiach? Umówmy się, że obecny układ urbanistyczny ścisłego centrum Płocka jest efektem regulacji pruskiej z pocz. XIX w. Większość ulic (Tumska, Stary Rynek, Sienkiewicza, Kolegialna, Bielska) pojawia się dopiero na planie miasta z 1803 r., wykonanym przez budowniczego pruskiego Schmida. I nikt tego nie zmieni. Natomiast książka Gryszpanowicza znakomicie pokazuje, co – na przestrzeni dziejów - mogą zrobić ludzie mając do dyspozycji  władzę,  śrubokręt i nieme tabliczki gotowe na każdą nazwę. Nie, nawet nie muszą mieć wiedzy toponomastycznej, o rozsądku nie wspominając.  Najłatwiej zmieniać ulice i pomniki. Nowe osiedla nie dorobiły się swojej historii, choć już są spory, na przykład o rondo na Podolszycach Południe. Rada Osiedla chciała nazwać je Rondem Uśmiechu, zostało jednak Rondem Żołnierzy Wyklętych. Natomiast warto przejrzeć losy st
Czytaj więcej

Wody (S)krwią płynące

Obraz
„Cudze chwalicie, swojego nie znacie”. Przysłowie tyleż oklepane, co prawdziwe. Niedawno ukazała się książka o Skrwie prawobrzeżnej, autorstwa Arkadiusza Kozaneckiego, wielkiego pasjonata turystyki rowerowej, spływów kajakowych, na co dzień nauczyciela WF-u.   Jest to gawęda o zasilającej Wisłę rzece, którą płocczanie mają w zasięgu ręki, oparta o źródła historyczne i – co najważniejsze – rozmowy z mieszkańcami nadrzecznych miejscowości. Autor pisze o Skrwie prawobrzeżnej, ilustrując teksty fotografiami (zdjęcia obiektów na rzece wykonano z kajaka), jak i fragmentami map (współczesnych i historycznych). Według legendy nazwa rzeki pochodzi od wód skrwawionych w czasie bitwy między żądnym sławy cześnikiem Miecławem, a wojskami Kazimierza Odnowiciela. Bitwa rozpoczęła się w Winiarach koło Płocka, a zakończyła w Parzeniu nad rzeką, nazwaną później Skrwą. Wartki nurt od dawna był   wykorzystywany np. przez budowę młynów wodnych. Autor jest zafascynowany tym, jak woda meandrującej
Czytaj więcej

Ewangelicy z płockiej guberni

Obraz
  Wydawnictwo Książnica Płocka jakiś czas temu wzbogaciło się o książkę dr Krzysztofa Kłodawskiego Ewangelicy na terenie województwa/guberni płockiej w latach 1815-1914. Sam autor to znany i ceniony od przeszło 20 lat badacz społeczności ewangelickiej regionu płockiego. Jego nowa książka to w zasadzie zbiór różnych fragmentów wcześniejszych artykułów, jakie ukazywały się nie tylko w płockich czasopismach. Już w 2015 r. złożyły się one na pracę doktorską Kłodawskiego, którą Książnica Płocka teraz prezentuje w książkowym wydaniu. Specjalny, stricte naukowy charakter opracowania sprawia, że jest ono dedykowane w pierwszym rzędzie osobom zapoznanym z metodologią badań historycznych. Przypadkowy czytelnik będzie miał kłopot w spostrzeżeniu wszystkich, mniej lub bardziej ukrytych, walorów książki. Znudzą go być może tabele i ogrom zawartych w nich statystyk. Zniechęci chłodny styl autora. Tymczasem z punktu widzenia monografii historycznej poddanej rygorom naukowym doktoratu wymienione
Czytaj więcej