Opowieści zielone

Witold Koehler (1909-1988), urodzony na Wołyniu światowej sławy płocczanin. Leśnik, hilopatolog, entomolog i formikolog w książce „Opowieści zielone” (wyd. 1985)  wspomina swoje młode lata.
Dwa pierwsze rozdziały „Larwa” i „Poczwarka” poświęca młodości durnej i chmurnej spędzonej w Płocku. Razem z autorem odbędziemy podróż w przeszłość. Pospacerujemy ul. Kolegialną, która była wówczas najważniejszym deptakiem miasta, zajrzymy do teatru, przemierzymy cały przedwojenny Płock wzdłuż i wszerz. Odwiedzimy Borowiczki, Kostrogaj, Kępę Niemiecką. Jeśli wagary, to tylko w popłacińskim lasku. Wszystko okraszone humorem w duchu Kornela Makuszyńskiego. Sztubackie  wybryki wywołują uśmiech.
            W cz. 3 „Imago” Koehler opisuje swoją drogę do wymarzonego zawodu leśnika, którego wybór ojciec autora skwitował jednym zdaniem „ech miałby być niczym - niech będzie leśniczym”.
            Na kartach książki pojawia się wielu znanych i nieznanych płocczan. Może odnajdziemy w ich osobach swoich dziadków?
            Znakomita gawęda o tym, co minęło, o tym, co ukształtowało osobowość młodego człowieka. O małej ojczyźnie, która jest w nas niezależnie od tego, jak daleko  los nas zawiedzie. O tym, że warto marzyć. O tym, że zdobywanie wiedzy nie musi być męczące, a śmiech i żart nikomu nie szkodzą. Opowieść Witolda Koehlera zawiera uniwersalny przekaz, żeby  dostrzegać świat wokół nas, ten na wyciągnięcie ręki.

            Warto polecić także inne książki autora:

„Przyjaźnie nieludzkie” (wyd. 1987) – kilka niezwykle ciepłych opowieści o psach, kotach i innych żyjących wokół nas zwierzętach. „Zwierzęta czekają” (wyd. 1981) - prekursorska na polskim rynku książka  o prawach zwierząt, a także wiele innych tytułów dostępnych w naszych bibliotekach.
Więcej o autorze możemy przeczytać w publikacji Romany Krystyny Kuffel „Jagiellończyków biografie niepospolite” (Płock 2006)                                                                                                   

Sławka

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Gdzie jest ta ulica, gdzie jest ten dom?

Obraz
Dawno, dawno temu, kiedy nie było jeszcze ulicy Kościuszki, pracownicy zatrudnieni w głównym budynku Książnicy Płockiej pracowaliby… na peryferiach? Umówmy się, że obecny układ urbanistyczny ścisłego centrum Płocka jest efektem regulacji pruskiej z pocz. XIX w. Większość ulic (Tumska, Stary Rynek, Sienkiewicza, Kolegialna, Bielska) pojawia się dopiero na planie miasta z 1803 r., wykonanym przez budowniczego pruskiego Schmida. I nikt tego nie zmieni. Natomiast książka Gryszpanowicza znakomicie pokazuje, co – na przestrzeni dziejów - mogą zrobić ludzie mając do dyspozycji  władzę,  śrubokręt i nieme tabliczki gotowe na każdą nazwę. Nie, nawet nie muszą mieć wiedzy toponomastycznej, o rozsądku nie wspominając.  Najłatwiej zmieniać ulice i pomniki. Nowe osiedla nie dorobiły się swojej historii, choć już są spory, na przykład o rondo na Podolszycach Południe. Rada Osiedla chciała nazwać je Rondem Uśmiechu, zostało jednak Rondem Żołnierzy Wyklętych. Natomiast warto przejrzeć losy st
Czytaj więcej

Wody (S)krwią płynące

Obraz
„Cudze chwalicie, swojego nie znacie”. Przysłowie tyleż oklepane, co prawdziwe. Niedawno ukazała się książka o Skrwie prawobrzeżnej, autorstwa Arkadiusza Kozaneckiego, wielkiego pasjonata turystyki rowerowej, spływów kajakowych, na co dzień nauczyciela WF-u.   Jest to gawęda o zasilającej Wisłę rzece, którą płocczanie mają w zasięgu ręki, oparta o źródła historyczne i – co najważniejsze – rozmowy z mieszkańcami nadrzecznych miejscowości. Autor pisze o Skrwie prawobrzeżnej, ilustrując teksty fotografiami (zdjęcia obiektów na rzece wykonano z kajaka), jak i fragmentami map (współczesnych i historycznych). Według legendy nazwa rzeki pochodzi od wód skrwawionych w czasie bitwy między żądnym sławy cześnikiem Miecławem, a wojskami Kazimierza Odnowiciela. Bitwa rozpoczęła się w Winiarach koło Płocka, a zakończyła w Parzeniu nad rzeką, nazwaną później Skrwą. Wartki nurt od dawna był   wykorzystywany np. przez budowę młynów wodnych. Autor jest zafascynowany tym, jak woda meandrującej
Czytaj więcej

Ewangelicy z płockiej guberni

Obraz
  Wydawnictwo Książnica Płocka jakiś czas temu wzbogaciło się o książkę dr Krzysztofa Kłodawskiego Ewangelicy na terenie województwa/guberni płockiej w latach 1815-1914. Sam autor to znany i ceniony od przeszło 20 lat badacz społeczności ewangelickiej regionu płockiego. Jego nowa książka to w zasadzie zbiór różnych fragmentów wcześniejszych artykułów, jakie ukazywały się nie tylko w płockich czasopismach. Już w 2015 r. złożyły się one na pracę doktorską Kłodawskiego, którą Książnica Płocka teraz prezentuje w książkowym wydaniu. Specjalny, stricte naukowy charakter opracowania sprawia, że jest ono dedykowane w pierwszym rzędzie osobom zapoznanym z metodologią badań historycznych. Przypadkowy czytelnik będzie miał kłopot w spostrzeżeniu wszystkich, mniej lub bardziej ukrytych, walorów książki. Znudzą go być może tabele i ogrom zawartych w nich statystyk. Zniechęci chłodny styl autora. Tymczasem z punktu widzenia monografii historycznej poddanej rygorom naukowym doktoratu wymienione
Czytaj więcej