Harcerskie pejzaże

 


„Jaki świat byłby piękny, gdyby wszyscy ludzie byli harcerzami”, pisał błogosławiony phm. Stefan Wincenty Frelichowski, patron polskiego harcerstwa.  

Do tych słów odwołuje się harcmistrz Jan Józef Chojnacki, architekt, poeta, kompozytor, malarz,

a i to nie wszystkie jego talenty. Niedawno ukazała się książka - zbiór literackich aktywności druha

„W harcerskim Ogrodzie Przepiękności”. Warto po nią sięgnąć. Choćby po to, aby spróbować odpowiedzieć na pytanie: ile jest z harcerza w życiu i ile w życiu z harcerza. Wydaje się, że te dwie aktywności w bogatym  życiorysie harcmistrza Chojnackiego trudno rozdzielić. Książka wyłania się z kręgu boga Dionizosa, wypełniona tańcem i śpiewem. Sam druh, wspominając kunszt Jana Kochanowskiego, zauważa, że nigdy nie napisałby „Trenów”, bo nie potrafi tworzyć smutnych wierszy. Upiększał muzyką rozliczne złazy, zloty, śpiewał podczas ognisk (jest mistrzem gry na akordeonie), wielu ludzi określa go mianem mistrza i nauczyciela.

Liczne opowieści i gawędy czynią z książki Chojnackiego harcerskie uniwersum, które zawarł w sobie na przestrzeni lat jeden człowiek. Urodził się w Susku koło Sierpca, jest absolwentem Małachowianki. Sierpc i Płock są tłem wielu jego wspomnień. Mieszka wśród nich wielu znanych płocczan, jak choćby znany ze szkoły późniejszy lekarz Ludwik Śmigielski, zwany „Lilasem”.

Lekkość pióra i komponowania melodii wpadających w ucho pozwoliła na napisanie trzech pomnikowych hymnów: najstarszej płockiej szkoły, Towarzystwa Naukowego Płockiego i Chorągwi Mazowieckiej ZHP. Kto ciekaw ich historii, powinien sięgnąć do barwnych opowieści pióra druha Chojnackiego.

„Plurimos annos Małachowianko,
Kwitnij kolejne wieleset lat”

Gdzie tak uroczy i sławiący piękno życia poeta, tam muszą być i Muzy. W istocie autor nie kryje, że bez kobiet życie byłoby uboższe. Zwłaszcza w sensualnych wierszach, które są zwykle lirykami skierowanymi do adresatki. Imiona zmieniają się na przestrzeni lat. Ostatnio autor wyznał, że „kocha cudowność Płocka i pewnej w nim dziewczyny”.

Nie sposób wszystkiego opowiedzieć. Tak, jak wspomniałam w żywej pamięci druha zamieszkali choćby Jakub Chojnacki (zbieżność nazwisk przypadkowa), Wacław Milke, Tadeusz Mazowiecki

i korowód harcerzy. Słowa płyną wartkim potokiem, brzmi akordeon, ognisko płonie. Książka niewątpliwie godna polecenia.

Milena

hm. Jan Józef Chojnacki, W harcerskim Ogrodzie Przepiękności, Lublin 2021



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Gdzie jest ta ulica, gdzie jest ten dom?

Obraz
Dawno, dawno temu, kiedy nie było jeszcze ulicy Kościuszki, pracownicy zatrudnieni w głównym budynku Książnicy Płockiej pracowaliby… na peryferiach? Umówmy się, że obecny układ urbanistyczny ścisłego centrum Płocka jest efektem regulacji pruskiej z pocz. XIX w. Większość ulic (Tumska, Stary Rynek, Sienkiewicza, Kolegialna, Bielska) pojawia się dopiero na planie miasta z 1803 r., wykonanym przez budowniczego pruskiego Schmida. I nikt tego nie zmieni. Natomiast książka Gryszpanowicza znakomicie pokazuje, co – na przestrzeni dziejów - mogą zrobić ludzie mając do dyspozycji  władzę,  śrubokręt i nieme tabliczki gotowe na każdą nazwę. Nie, nawet nie muszą mieć wiedzy toponomastycznej, o rozsądku nie wspominając.  Najłatwiej zmieniać ulice i pomniki. Nowe osiedla nie dorobiły się swojej historii, choć już są spory, na przykład o rondo na Podolszycach Południe. Rada Osiedla chciała nazwać je Rondem Uśmiechu, zostało jednak Rondem Żołnierzy Wyklętych. Natomiast warto przejrzeć losy st
Czytaj więcej

Wody (S)krwią płynące

Obraz
„Cudze chwalicie, swojego nie znacie”. Przysłowie tyleż oklepane, co prawdziwe. Niedawno ukazała się książka o Skrwie prawobrzeżnej, autorstwa Arkadiusza Kozaneckiego, wielkiego pasjonata turystyki rowerowej, spływów kajakowych, na co dzień nauczyciela WF-u.   Jest to gawęda o zasilającej Wisłę rzece, którą płocczanie mają w zasięgu ręki, oparta o źródła historyczne i – co najważniejsze – rozmowy z mieszkańcami nadrzecznych miejscowości. Autor pisze o Skrwie prawobrzeżnej, ilustrując teksty fotografiami (zdjęcia obiektów na rzece wykonano z kajaka), jak i fragmentami map (współczesnych i historycznych). Według legendy nazwa rzeki pochodzi od wód skrwawionych w czasie bitwy między żądnym sławy cześnikiem Miecławem, a wojskami Kazimierza Odnowiciela. Bitwa rozpoczęła się w Winiarach koło Płocka, a zakończyła w Parzeniu nad rzeką, nazwaną później Skrwą. Wartki nurt od dawna był   wykorzystywany np. przez budowę młynów wodnych. Autor jest zafascynowany tym, jak woda meandrującej
Czytaj więcej

Ewangelicy z płockiej guberni

Obraz
  Wydawnictwo Książnica Płocka jakiś czas temu wzbogaciło się o książkę dr Krzysztofa Kłodawskiego Ewangelicy na terenie województwa/guberni płockiej w latach 1815-1914. Sam autor to znany i ceniony od przeszło 20 lat badacz społeczności ewangelickiej regionu płockiego. Jego nowa książka to w zasadzie zbiór różnych fragmentów wcześniejszych artykułów, jakie ukazywały się nie tylko w płockich czasopismach. Już w 2015 r. złożyły się one na pracę doktorską Kłodawskiego, którą Książnica Płocka teraz prezentuje w książkowym wydaniu. Specjalny, stricte naukowy charakter opracowania sprawia, że jest ono dedykowane w pierwszym rzędzie osobom zapoznanym z metodologią badań historycznych. Przypadkowy czytelnik będzie miał kłopot w spostrzeżeniu wszystkich, mniej lub bardziej ukrytych, walorów książki. Znudzą go być może tabele i ogrom zawartych w nich statystyk. Zniechęci chłodny styl autora. Tymczasem z punktu widzenia monografii historycznej poddanej rygorom naukowym doktoratu wymienione
Czytaj więcej