„Przezorny zawsze ubezpieczony”




            Rico i Oskar to mali chłopcy, którzy wyróżniają się spośród swoich rówieśników. Rico, główny bohater, jest chłopcem upośledzonym w stopniu lekkim, jednak, jak mówi jego mama, głęboko utalentowanym. Jest zwykłym dzieckiem, ma tylko trudności z pewnymi czynnościami, nie potrafi szybko łączyć wielu informacji. Rico twierdzi, że wraz z ich napływem w jego głowie obijają się kule bilardowe. Uczęszcza do szkoły specjalnej i uwielbia oglądać mieszkania sąsiadów. Jest towarzyski i samodzielny jak na swój młody wiek. Czasami zostaje w domu sam, gdyż jego mama pracuje wieczorami, ale wtedy spędza czas z sąsiadką, przyjaciółką mamy.
            Oskar to przeciwieństwo Rico. Jest dzieckiem inteligentnym, najlepszym uczniem, z wielką wiedzą o świecie. Jednak także i on ma cechę wyróżniającą spośród rówieśników, obawia się wszystkiego, dlatego nosi na głowie kask, zgodnie z zasadą „przezorny zawsze ubezpieczony”. Losy chłopców łączą się, gdy w grę wchodzi rozstrzygnięcie problemu, z jakim boryka się ich miasto, a mianowicie z Masterem 2000, czyli porywaczem dzieci.
            Rico, Oskar i głębocienie, to pierwszy tom przygód tych małych chłopców, który zawiera w sobie wiele informacji na temat niepełnosprawności, tolerancji wśród dorosłych, ale także dzieci. Książka napisana została z perspektywy głównego bohatera, który opowiada o swoich przeżyciach i przemyśleniach. Mamy do czynienia z dziennikiem Rico, któremu pisanie pomaga poukładać pojawiające się w głowie kule bilardowe.
            Oczywiście postać sympatycznego kilkulatka jako bohatera tytułowego nie jest nowa we współczesnej literaturze dla dzieci. Książkę Steinhofela takie właśnie rozwiązanie łączy na przykład z popularnym francuskim „Mikołajkiem”. I już niewiele więcej. Możemy się pośmiać, jednak tych momentów jest bardzo mało. Mamy tu raczej poznawać cechy odmienności i zrozumieć, że inność bywa zaletą, a nie przeszkodą. Nie tworzy bariery, wręcz przeciwnie, skrajności mogą się przyciągać, tak jak Oskar i Rico, którzy stali się najlepszymi przyjaciółmi.

Andreas Steinhofel,  Rico, Oskar i głebocienie, Kraków 2011
Joasia K.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Gdzie jest ta ulica, gdzie jest ten dom?

Wody (S)krwią płynące

Ewangelicy z płockiej guberni