Kocie chrzciny: lato i zima w Finlandii


 

Kocie chrzciny: lato i zima w Finlandii - Małgorzata Sidz  

Kolejny wyjątkowy reportaż wydawnictwa Czarne. Autorka Małgorzata Sidz, choć z wykształcenia japonistka, zabiera czytelników wcale nie do Japonii, a do kraju Muminków i Świętego Mikołaja. Stereotypowo? Tak, ale kto, jak nie absolwentka uniwersytetu w fińskim Turku może stereotypy obalić i najlepiej opowiedzieć nam o życiu codziennym, kulcie pracy i świętowaniu w Finlandii, ponoć najszczęśliwszym kraju na świecie?

Czy Finowie są szczęśliwi? Czy to tylko kolejny stereotyp? Według autorki potrafią się bawić bez szczególnych okazji. Pretekst zawsze się znajdzie, choćby tytułowe kissanristiäiset – kocie chrzciny, czyli błahy pretekst do zabawy i… picia.

Książka Małgorzaty Sidz pozwala bliżej poznać naród, o którym w Polsce wiemy chyba wciąż zaskakująco mało. Dowiadujemy się na przykład, że pozornie chłodni Finowie upodobali sobie gorące, argentyńskie tango, dodając do niego jednak rosyjską melancholię. Rokrocznie organizują w porze wakacji festiwal tanga, czyli Tangomarkkinat. Okazuje się również, że polarna zima wbrew pozorom nie jest w Finlandii tylko czasem przytulnej izolacji w ciepłym domu z sauną i „gaciopicia”, czyli upijania się w swoich czterech ścianach. Finowie pomimo mrozów uprawiają sporty zimowe i zapewne dlatego odnoszą tak wiele sukcesów olimpijskich. Podczas mroźnych zim czytają też pewnie kolejne wydania kultowej, heroicznej epopei Väinö Linna Żołnierz nieznany będącej zapisem osobistych emocji autora z czasów wojny.

Autorka poświęca trochę miejsca trudnej historii narodu, w którym swoje miejsce znaleźli przedstawiciele wielu grup etnicznych. Finlandia była przez stulecia podporządkowana Szwecji i Rosji. Do dziś widoczne są w kulturze fińskiej zarówno szwedzkie, jak i rosyjskie wpływy. Finowie posługują się, poza językiem fińskim, także szwedzkim. Małgorzata Sidz twierdzi jednak, że Finom bliżej do Rosjan niż do Skandynawów, choć z tymi ostatnimi, poza wspólną kulturą, wiąże ich także miłość do lukrecji w słonej postaci, czyli salmiakki.

Zachęcamy do poznawania tradycji i kultury współczesnej Finlandii, czytania literatury fińskiej dostępnej w bibliotekach. Odradzamy tylko „gaciopicie”😊

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Gdzie jest ta ulica, gdzie jest ten dom?

Obraz
Dawno, dawno temu, kiedy nie było jeszcze ulicy Kościuszki, pracownicy zatrudnieni w głównym budynku Książnicy Płockiej pracowaliby… na peryferiach? Umówmy się, że obecny układ urbanistyczny ścisłego centrum Płocka jest efektem regulacji pruskiej z pocz. XIX w. Większość ulic (Tumska, Stary Rynek, Sienkiewicza, Kolegialna, Bielska) pojawia się dopiero na planie miasta z 1803 r., wykonanym przez budowniczego pruskiego Schmida. I nikt tego nie zmieni. Natomiast książka Gryszpanowicza znakomicie pokazuje, co – na przestrzeni dziejów - mogą zrobić ludzie mając do dyspozycji  władzę,  śrubokręt i nieme tabliczki gotowe na każdą nazwę. Nie, nawet nie muszą mieć wiedzy toponomastycznej, o rozsądku nie wspominając.  Najłatwiej zmieniać ulice i pomniki. Nowe osiedla nie dorobiły się swojej historii, choć już są spory, na przykład o rondo na Podolszycach Południe. Rada Osiedla chciała nazwać je Rondem Uśmiechu, zostało jednak Rondem Żołnierzy Wyklętych. Natomiast warto przejrzeć losy st
Czytaj więcej

Wody (S)krwią płynące

Obraz
„Cudze chwalicie, swojego nie znacie”. Przysłowie tyleż oklepane, co prawdziwe. Niedawno ukazała się książka o Skrwie prawobrzeżnej, autorstwa Arkadiusza Kozaneckiego, wielkiego pasjonata turystyki rowerowej, spływów kajakowych, na co dzień nauczyciela WF-u.   Jest to gawęda o zasilającej Wisłę rzece, którą płocczanie mają w zasięgu ręki, oparta o źródła historyczne i – co najważniejsze – rozmowy z mieszkańcami nadrzecznych miejscowości. Autor pisze o Skrwie prawobrzeżnej, ilustrując teksty fotografiami (zdjęcia obiektów na rzece wykonano z kajaka), jak i fragmentami map (współczesnych i historycznych). Według legendy nazwa rzeki pochodzi od wód skrwawionych w czasie bitwy między żądnym sławy cześnikiem Miecławem, a wojskami Kazimierza Odnowiciela. Bitwa rozpoczęła się w Winiarach koło Płocka, a zakończyła w Parzeniu nad rzeką, nazwaną później Skrwą. Wartki nurt od dawna był   wykorzystywany np. przez budowę młynów wodnych. Autor jest zafascynowany tym, jak woda meandrującej
Czytaj więcej

Ewangelicy z płockiej guberni

Obraz
  Wydawnictwo Książnica Płocka jakiś czas temu wzbogaciło się o książkę dr Krzysztofa Kłodawskiego Ewangelicy na terenie województwa/guberni płockiej w latach 1815-1914. Sam autor to znany i ceniony od przeszło 20 lat badacz społeczności ewangelickiej regionu płockiego. Jego nowa książka to w zasadzie zbiór różnych fragmentów wcześniejszych artykułów, jakie ukazywały się nie tylko w płockich czasopismach. Już w 2015 r. złożyły się one na pracę doktorską Kłodawskiego, którą Książnica Płocka teraz prezentuje w książkowym wydaniu. Specjalny, stricte naukowy charakter opracowania sprawia, że jest ono dedykowane w pierwszym rzędzie osobom zapoznanym z metodologią badań historycznych. Przypadkowy czytelnik będzie miał kłopot w spostrzeżeniu wszystkich, mniej lub bardziej ukrytych, walorów książki. Znudzą go być może tabele i ogrom zawartych w nich statystyk. Zniechęci chłodny styl autora. Tymczasem z punktu widzenia monografii historycznej poddanej rygorom naukowym doktoratu wymienione
Czytaj więcej