Trzy siostry



Katarzyna Puzyńska po raz kolejny funduje swoim fanom i nie tylko, wyśmienitą kryminalną rozrywkę. Jej najnowsza powieść Pokrzyk jest już jedenastą z cyklu opowieści o policjantach z Lipowa i nic nie traci na jakości. Daniel Podgórski i i przyjaciele stają wobec serii niezrozumiałych zbrodni, w których nic „nie trzyma się kupy”. Ginie dziennikarka lokalnego portalu, staruszkowie o zmienionym nazwisku, szalony malarz, przypadkowy narkoman…, a w latach 70. nastolatek zostaje spalony żywcem w stodole. W tle przewija się osoba znanej i lubianej Klementyny Kopp. Wprawdzie emerytowana policjantka jest osobą najbardziej podejrzaną, ale nie znaczy, że ona właśnie w finale okaże się wielokrotną zabójczynią. Klementyna???
Daniel Podgórski nie może uwierzyć w winę koleżanki i rozpoczyna własne, prywatne śledztwo. Pomaga mu Elżbieta Strzałkowska i romans odżywa na nowo. To jeden z piękniejszych wątków książki. Napisany tak dobrze, że czytelnik ma problem z oceną moralną, czy stanąć po stronie ciężarnej żony Weroniki, czy kochanki. Poza tym trudno oprzeć się dozie romantyzmu kradzionej gdzieś na zapleczu milicyjnych radiowozów. Daniel myśli, pali, odlicza dni trzeźwości, czy doprowadzi do zguby? „Zakazane romanse nie mają przyszłości”.
W ogóle cały kryminalny teatrzyk jest majstersztykiem. Kilka scen (okryty klątwą dwór we Wnykach, dom Orłowskich w Wielkim Leźnie, z domkiem gościnnym i ruinami stodoły, komisariat w Brodnicy, chory bunkier Orłowskiego), kilka równoległych narracji, między innymi fragmenty protokołów przesłuchań Klementyny Kopp i podsłuchów z miejsc zdarzeń. Nie jest łatwo utrzymać w dyscyplinie tyle wątków. Puzyńskiej się jakoś udaje. Nie ma słabych punktów. Powieść czyta się błyskawicznie. Zło zostaje ukarane. A jednocześnie finał pozwala sądzić, że saga o Lipowie nie dobiegła końca.
Bohater kluczowy dla przeszłości ma osobliwe hobby – figury i maski klaunów. Jeden z nich znalazł się na rysunku poprzedzającym tekst powieści wydanej przez Prószyński i S-ka. Pozostaje szyderczym obrazem rzeczywistości: jest, a jakby go nie było. Dla Klementyny okrutna maska pozostaje symbolem złej decyzji z młodości, kiedy poddała się o ten jeden, jedyny raz za wcześnie, dla pozostałych – strachu i klątwy otaczającej dwór we Wnykach: Umrzesz!
Po więcej zapraszamy na karty książki!

Katarzyna Puzyńska, Pokrzyk, Warszawa 2019

Milena





Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Gdzie jest ta ulica, gdzie jest ten dom?

Obraz
Dawno, dawno temu, kiedy nie było jeszcze ulicy Kościuszki, pracownicy zatrudnieni w głównym budynku Książnicy Płockiej pracowaliby… na peryferiach? Umówmy się, że obecny układ urbanistyczny ścisłego centrum Płocka jest efektem regulacji pruskiej z pocz. XIX w. Większość ulic (Tumska, Stary Rynek, Sienkiewicza, Kolegialna, Bielska) pojawia się dopiero na planie miasta z 1803 r., wykonanym przez budowniczego pruskiego Schmida. I nikt tego nie zmieni. Natomiast książka Gryszpanowicza znakomicie pokazuje, co – na przestrzeni dziejów - mogą zrobić ludzie mając do dyspozycji  władzę,  śrubokręt i nieme tabliczki gotowe na każdą nazwę. Nie, nawet nie muszą mieć wiedzy toponomastycznej, o rozsądku nie wspominając.  Najłatwiej zmieniać ulice i pomniki. Nowe osiedla nie dorobiły się swojej historii, choć już są spory, na przykład o rondo na Podolszycach Południe. Rada Osiedla chciała nazwać je Rondem Uśmiechu, zostało jednak Rondem Żołnierzy Wyklętych. Natomiast warto przejrzeć losy st
Czytaj więcej

Wody (S)krwią płynące

Obraz
„Cudze chwalicie, swojego nie znacie”. Przysłowie tyleż oklepane, co prawdziwe. Niedawno ukazała się książka o Skrwie prawobrzeżnej, autorstwa Arkadiusza Kozaneckiego, wielkiego pasjonata turystyki rowerowej, spływów kajakowych, na co dzień nauczyciela WF-u.   Jest to gawęda o zasilającej Wisłę rzece, którą płocczanie mają w zasięgu ręki, oparta o źródła historyczne i – co najważniejsze – rozmowy z mieszkańcami nadrzecznych miejscowości. Autor pisze o Skrwie prawobrzeżnej, ilustrując teksty fotografiami (zdjęcia obiektów na rzece wykonano z kajaka), jak i fragmentami map (współczesnych i historycznych). Według legendy nazwa rzeki pochodzi od wód skrwawionych w czasie bitwy między żądnym sławy cześnikiem Miecławem, a wojskami Kazimierza Odnowiciela. Bitwa rozpoczęła się w Winiarach koło Płocka, a zakończyła w Parzeniu nad rzeką, nazwaną później Skrwą. Wartki nurt od dawna był   wykorzystywany np. przez budowę młynów wodnych. Autor jest zafascynowany tym, jak woda meandrującej
Czytaj więcej

Ewangelicy z płockiej guberni

Obraz
  Wydawnictwo Książnica Płocka jakiś czas temu wzbogaciło się o książkę dr Krzysztofa Kłodawskiego Ewangelicy na terenie województwa/guberni płockiej w latach 1815-1914. Sam autor to znany i ceniony od przeszło 20 lat badacz społeczności ewangelickiej regionu płockiego. Jego nowa książka to w zasadzie zbiór różnych fragmentów wcześniejszych artykułów, jakie ukazywały się nie tylko w płockich czasopismach. Już w 2015 r. złożyły się one na pracę doktorską Kłodawskiego, którą Książnica Płocka teraz prezentuje w książkowym wydaniu. Specjalny, stricte naukowy charakter opracowania sprawia, że jest ono dedykowane w pierwszym rzędzie osobom zapoznanym z metodologią badań historycznych. Przypadkowy czytelnik będzie miał kłopot w spostrzeżeniu wszystkich, mniej lub bardziej ukrytych, walorów książki. Znudzą go być może tabele i ogrom zawartych w nich statystyk. Zniechęci chłodny styl autora. Tymczasem z punktu widzenia monografii historycznej poddanej rygorom naukowym doktoratu wymienione
Czytaj więcej