Tancerka i zagłada. Historia Poli Nireńskiej


 

Tancerka i zagłada. Historia Poli Nireńskiej

Weronika Kostyrko

Tancerka i zagłada. Historia Poli Nireńskiej Weroniki Kostyrko to jedna z wielu ostatnio na rynku książek ukazujących historie żydowskie. Jest to fascynująca opowieść o ikonie tańca, która całe życie starała się spełnić swoje marzenie o tańcu. Książka Kostyrko to pierwsza tak pełna biografia urodzonej w Warszawie żydowskiej tancerki.

Wieloletnia praca, na którą składały się poszukiwania informacji w różnych częściach świata, analiza listów, dokumentów, zdjęć, spotkania z członkami rodziny i znajomymi Nireńskiej i jej męża Jana Karskiego pozwoliły autorce na spisanie niezwykłej historii. Dzięki lekturze książki czytelnik podróżuje do Niemiec, Austrii, Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. Poznajemy Nireńską jako wybitną tancerkę modern, kobietę o silnym charakterze, a jednocześnie bardzo wrażliwą i kochliwą biseksualną kobietę. Czasy, w których przyszło jej żyć wywarły na niej piętno na całe życie – gdyby nie zagłada i strata w Holokauście całej niemal rodziny byłaby zapewne zupełnie innym człowiekiem. Książka Weroniki Kostyrko to biografia, ale przedstawia czytelnikowi nie tylko samą Nireńską, ale także przybliża czasy, w których tancerka żyła i ludzi, których spotykała.

Biografię Nireńskiej zdecydowanie warto przeczytać. Znacie współczesne gwiazdy Norah Jones i Anoushkę Shankar? Z książki dowiecie się, że Pola tańczyła w jednym zespole z ich ojcem Ravim Shankarem. Takich ciekawostek czeka was o wiele więcej. Prawie każda postać pojawiająca się w życiu Nireńskiej, a opisana przez Kostyrko, to cały rozdział historii kultury. Książki tej nie da się, wręcz nie należy, czytać szybko. Warto delektować się każdą chwilą spędzoną z ludźmi, którzy odegrali ważną rolę w życiu Poli Nireńskiej – tancerki, dla której taniec pozostał pasją aż do śmierci.

 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Gdzie jest ta ulica, gdzie jest ten dom?

Obraz
Dawno, dawno temu, kiedy nie było jeszcze ulicy Kościuszki, pracownicy zatrudnieni w głównym budynku Książnicy Płockiej pracowaliby… na peryferiach? Umówmy się, że obecny układ urbanistyczny ścisłego centrum Płocka jest efektem regulacji pruskiej z pocz. XIX w. Większość ulic (Tumska, Stary Rynek, Sienkiewicza, Kolegialna, Bielska) pojawia się dopiero na planie miasta z 1803 r., wykonanym przez budowniczego pruskiego Schmida. I nikt tego nie zmieni. Natomiast książka Gryszpanowicza znakomicie pokazuje, co – na przestrzeni dziejów - mogą zrobić ludzie mając do dyspozycji  władzę,  śrubokręt i nieme tabliczki gotowe na każdą nazwę. Nie, nawet nie muszą mieć wiedzy toponomastycznej, o rozsądku nie wspominając.  Najłatwiej zmieniać ulice i pomniki. Nowe osiedla nie dorobiły się swojej historii, choć już są spory, na przykład o rondo na Podolszycach Południe. Rada Osiedla chciała nazwać je Rondem Uśmiechu, zostało jednak Rondem Żołnierzy Wyklętych. Natomiast warto przejrzeć losy st
Czytaj więcej

Wody (S)krwią płynące

Obraz
„Cudze chwalicie, swojego nie znacie”. Przysłowie tyleż oklepane, co prawdziwe. Niedawno ukazała się książka o Skrwie prawobrzeżnej, autorstwa Arkadiusza Kozaneckiego, wielkiego pasjonata turystyki rowerowej, spływów kajakowych, na co dzień nauczyciela WF-u.   Jest to gawęda o zasilającej Wisłę rzece, którą płocczanie mają w zasięgu ręki, oparta o źródła historyczne i – co najważniejsze – rozmowy z mieszkańcami nadrzecznych miejscowości. Autor pisze o Skrwie prawobrzeżnej, ilustrując teksty fotografiami (zdjęcia obiektów na rzece wykonano z kajaka), jak i fragmentami map (współczesnych i historycznych). Według legendy nazwa rzeki pochodzi od wód skrwawionych w czasie bitwy między żądnym sławy cześnikiem Miecławem, a wojskami Kazimierza Odnowiciela. Bitwa rozpoczęła się w Winiarach koło Płocka, a zakończyła w Parzeniu nad rzeką, nazwaną później Skrwą. Wartki nurt od dawna był   wykorzystywany np. przez budowę młynów wodnych. Autor jest zafascynowany tym, jak woda meandrującej
Czytaj więcej

Ewangelicy z płockiej guberni

Obraz
  Wydawnictwo Książnica Płocka jakiś czas temu wzbogaciło się o książkę dr Krzysztofa Kłodawskiego Ewangelicy na terenie województwa/guberni płockiej w latach 1815-1914. Sam autor to znany i ceniony od przeszło 20 lat badacz społeczności ewangelickiej regionu płockiego. Jego nowa książka to w zasadzie zbiór różnych fragmentów wcześniejszych artykułów, jakie ukazywały się nie tylko w płockich czasopismach. Już w 2015 r. złożyły się one na pracę doktorską Kłodawskiego, którą Książnica Płocka teraz prezentuje w książkowym wydaniu. Specjalny, stricte naukowy charakter opracowania sprawia, że jest ono dedykowane w pierwszym rzędzie osobom zapoznanym z metodologią badań historycznych. Przypadkowy czytelnik będzie miał kłopot w spostrzeżeniu wszystkich, mniej lub bardziej ukrytych, walorów książki. Znudzą go być może tabele i ogrom zawartych w nich statystyk. Zniechęci chłodny styl autora. Tymczasem z punktu widzenia monografii historycznej poddanej rygorom naukowym doktoratu wymienione
Czytaj więcej