Nie przegap ciekawej książki...

  Płockie Stowarzyszenie Twórców Kultury ma zaciągnięty, rzec można, poważny kulturowy kredyt – od czterech dekad miejscem jego artystycznych spotkań jest dom rodzinny najważniejszego poety Ziemi Mazowieckiej. Ten dług jest honorowo spłacany, zarówno stałą obecnością Broniewskiego w twórczości (styl, tematy, emocje), jak i okazjonalnymi projektami specjalnymi. Jednym z takich projektów – ku któremu okazję i finansową możliwość dał płocki Rok Broniewskiego – jest antologia, której nieco górnolotny tytuł nie przysłania sprawy prostej i prozaicznej: Broniewski nieustannie inspiruje, pozostaje twórczym punktem odniesienia. Największym atutem antologii jest jej multimedialny, literacko-plastyczny wymiar, potwierdzający po pierwsze artystyczną rozmaitość wśród członków PSTK-u, a po drugie ponadgatunkową siłę przebicia poezji i osobowości Broniewskiego, która na malarzy oddziałuje równie silnie, co na poetów. Wśród reprodukcji obrazów (szata graficzna książki budzi uznanie głęboko nasyconym

  Barbara Tyszkiewicz to nowa gwiazda na płockim artystycznym firmamencie, w dodatku święcąca podwójnym światłem, bo jest równie kompetentną poetką, co i malarką. Przybyła z Ziemi Łódzkiej (Sieradz, Zduńska Wola), przywożąc ze sobą jako malarka – odrobinę brawury (symbolicznej, niefiguratywnej, ceniącej sobie nie tylko płótno, ale także jedwab czy porcelanę), zaś jako poetka – stylistyczną dojrzałość i warsztatową sprawność, ku którym droga wiodła przez 10 tomików wierszy wydanych w ciągu ostatnich 30 lat. 11. tomik jest zarazem pierwszą książką Barbary Tyszkiewicz wydaną w Płocku, zaś tytuł ładnie wprowadza nas w nietypową sytuację niejako nowego debiutu. „Korzenie” tych wierszy są niewątpliwie jeszcze nie płockie, sięgające wstecz pod względem treściowym, ale równie daleko w przeszłość, jeśli chodzi o formę. Natomiast „jutro” wcale nie ma nadejść, ono już tu rośnie, np. daje znaki wzięte z klawiatury komputera, kiedy trzeba określić status ontologiczny podmiotu lirycznego, a może naw