Jak poranione ptaki


Książka Jak poranione ptaki  to opowieść biograficzna autorstwa Daniela Ratza. We wzruszający sposób autor przedstawił w niej losy swojej rodziny targanej przez wichry historii. Mimo dużej  dawki  refleksyjności  i osobistego charakteru posiada ona nieocenioną wartość poznawczą, zwłaszcza  dla osób zainteresowanych  problematyką narodowościową  ziemi płockiej (głównie  okolic Duninowa) oraz tematem wypędzonych rodzin niemieckich.  Przodkowie autora byli  jednymi z wielu niemieckich kolonistów zamieszkujących tereny nadwiślańskie.  Pomimo swojego pochodzenia rodzina  „czuła się polską i we własnym polskim kraju”, pracowała  i  dzieliła losy  zarówno Polaków, Żydów, jak i pozostałych  Niemców. Przykład potomków Idy i Karola Ratzów  odzwierciedla losy rodzin, które wojna skazała na biedę, walkę o  przetrwanie i zachowanie zwykłej ludzkiej godności oraz na to najgorsze -  śmierć bliskich i tragedię wygnania z rodzinnej ziemi.
      Rozdział książki, w którym autor  opowiada o  pracowitym, pełnym poświęceń życiu swojej matki – Genowefy Gościniak dostarcza najwięcej  wzruszeń. Pięknie jest tu opisany  moment przyjścia autora na świat, kiedy „Genowefa poszła na łąkę narwać szczawiu dla wracających z kościoła dzieci. W samo niedzielne południe, na pachnącej, ciepłej łące powiła syna”. Wiele faktów, wydarzeń i nazwisk zachowanych w pamięci matki autora po mistrzowsku wpleciono w  tę rodzinną opowieść. Atutem książki jest również jej  ciepły, barwny i przystępny  język oraz  objętość, z którą można zmierzyć się w jedno popołudnie. 

Iwona

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wierzmy wierszom

Obraz
  Co trzeba? Na to pytanie polska poezja daje znakomitą odpowiedź: „Trzeba z żywymi naprzód iść”. Ona sama ma z tym postulatem Adama Asnyka pewien kłopot, bo dawne echa, szczególnie romantyczne, wabią w przeszłość jak świtezianki. Jednak ważniejsza jest obecność autorów, którzy zwracają uwagę nadążaniem za literacką rzeczywistością, byciem w ruchu, trzymaniem ręki na pulsie świata. Jednym z takich poetów jest Jacek Maria Hohensee. Jego utwory z tomiku Piasek czyta się tak, jakby informacja w biogramie na końcu książki „urodzony w 1943” była błędem, chochlikiem drukarskim. Piasek opublikowała warszawska Fundacja Duży Format, więc biogram skupia się na informacjach o wartości ogólnopolskiej (że twórca to ceniony pisarz i malarz, autor scenariuszy do spektakli i filmów, a także scenografii dla Teatru Telewizji i innych programów TVP), natomiast pomija szczególny związek artysty z Płockiem. I to związek podwójny: Jacek Maria Hohensee od kilku dekad regularnie robi s...
Czytaj więcej

Gdzie jest ta ulica, gdzie jest ten dom?

Obraz
Dawno, dawno temu, kiedy nie było jeszcze ulicy Kościuszki, pracownicy zatrudnieni w głównym budynku Książnicy Płockiej pracowaliby… na peryferiach? Umówmy się, że obecny układ urbanistyczny ścisłego centrum Płocka jest efektem regulacji pruskiej z pocz. XIX w. Większość ulic (Tumska, Stary Rynek, Sienkiewicza, Kolegialna, Bielska) pojawia się dopiero na planie miasta z 1803 r., wykonanym przez budowniczego pruskiego Schmida. I nikt tego nie zmieni. Natomiast książka Gryszpanowicza znakomicie pokazuje, co – na przestrzeni dziejów - mogą zrobić ludzie mając do dyspozycji  władzę,  śrubokręt i nieme tabliczki gotowe na każdą nazwę. Nie, nawet nie muszą mieć wiedzy toponomastycznej, o rozsądku nie wspominając.  Najłatwiej zmieniać ulice i pomniki. Nowe osiedla nie dorobiły się swojej historii, choć już są spory, na przykład o rondo na Podolszycach Południe. Rada Osiedla chciała nazwać je Rondem Uśmiechu, zostało jednak Rondem Żołnierzy Wyklętych. Natomiast warto prz...
Czytaj więcej

Śmierć na bogato

Obraz
  Na spotkaniu autorskim Jacka Ostrowskiego w Książnicy Płockiej jedna z czytelniczek z pierwszych rzędów wyznała, że przeczytała najnowszą książkę autora w… cztery godziny. Czy to możliwe? Faktycznie mnóstwo w niej akcji, niewiele opisów, dużo złotych myśli, goryczy i mądrości. Jacek Ostrowski, który  w 10 książkach pisał o prawniczce Zuzie Lewandowskiej,  tym razem sięgnął po inną postać, ale znowu kobiecą. Agata o wielu twarzach i nazwiskach (jednym z nich jest Johnson) jest niezrównanym operatorem drona w amerykańskiej armii. Urodziła się w Płocku, ale wychowała w Stanach Zjednoczonych. Tym samym tradycyjnie, choć epizodycznie, pojawia się nasze miasto, a nawet sama podstarzała, choć nadal szybka i czujna Zuza Lewandowska. Agata, czarnowłosa przystojna kobieta, na wojnie w Syrii była torturowana i pozostały jej po tym paskudne blizny, nie tylko na twarzy. Jeśli używa maści, (jak znajdzie czas i ochotę), blizny rozjaśniają się i mniej bolą. ...
Czytaj więcej