Drogie życie

Drogie życie to zbiór opowiadań kanadyjskiej pisarki Alice Munro, uznanej za mistrzynię krótkiej formy epickiej. Akcja każdego z opowiadań skupia się wokół wydarzenia, które ma decydujący wpływ na życie bohaterów. Bogactwo szczegółów i różnorodność emocji angażują czytelnika i zachęcają do przyjrzenia się własnemu życiu. W większości opowiadań narratorami są kobiety - zagubione, poszukujące wrażeń, często własnej tożsamości. Autorka ukazuje skomplikowaną strukturę psychiczną kobiety, jej wrażliwość, marzenia, ambicje, niekiedy nieracjonalność. Gretę (Dotrzeć do Japonii), pozornie szczęśliwą w małżeństwie, ogrania obsesja na punkcie zdrady. Dawn (Domowe zacisze), całkowicie podporządkowana swojemu mężowi despocie, zbiera się na odwagę i postępuje wbrew woli małżonka. Lea (Wyjechać z Maverley) ucieka z małego miasteczka i od ortodoksyjnego ojca, wychodzi pochopnie za mąż, a później rzuca się w objęcia przypadkowo spotykanych mężczyzn. Vivien (Amundsen), pomimo okrucieństwa lekarza, który zamiast ją poślubić kupuje jej bilet powrotny, nie zabija w sobie uczucia do niego.
W opowiadaniach Alice Munro powtarzają się pewne motywy. Na przykład pociąg - symbol podróży, przenosi bohaterów z jednego miejsca na drugie, pomaga osiągnąć cel, przeznaczenie, niekiedy bywa formą ucieczki. To w pociągu toczy się akcja pierwszego opowiadania, a bohaterka kolejnego podróżuje pociągiem do miejscowości, w której rozpocznie nowy etap w swoim życiu. Każde z opowiadań zakończone jest w taki sposób, że można dopowiedzieć swój własny dalszy ciąg. Dzięki temu przeczytane słowa pozostają w czytelniku jeszcze przez dłuższy czas.
Cztery opowiadania kończące zbiór posiadają wyraźny aspekt autobiograficzny. Są poprzedzone notą od autorki, w której Munro wyznaje: „To zupełnie odrębny zbiór utworów literackich, autobiograficznych, jeśli chodzi o sferę uczuć, ale niekoniecznie jeśli idzie o fakty”. To w nich pisarka wspomina swoje dzieciństwo spędzone na lisiej farmie, rodziców, tkwiące w pamięci krajobrazy sprzed lat, a także swoje pierwsze zetknięcie się ze śmiercią, chorobą. Pisarka wyznaje: „Wierzę, że te wspomnienia, pojawiające się w takiej formie po raz pierwszy i po raz ostatni – najbardziej mi bliskie – najwierniej oddają to, co chciałabym powiedzieć o sobie i swoim życiu”. W 2009 roku przyznano jej prestiżową międzynarodową nagrodę Man Booker International Prize za całokształt twórczości literackiej.
Alice Munro w 2013 r. otrzymała literacką Nagrodę Nobla.
Beata

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Gdzie jest ta ulica, gdzie jest ten dom?

Obraz
Dawno, dawno temu, kiedy nie było jeszcze ulicy Kościuszki, pracownicy zatrudnieni w głównym budynku Książnicy Płockiej pracowaliby… na peryferiach? Umówmy się, że obecny układ urbanistyczny ścisłego centrum Płocka jest efektem regulacji pruskiej z pocz. XIX w. Większość ulic (Tumska, Stary Rynek, Sienkiewicza, Kolegialna, Bielska) pojawia się dopiero na planie miasta z 1803 r., wykonanym przez budowniczego pruskiego Schmida. I nikt tego nie zmieni. Natomiast książka Gryszpanowicza znakomicie pokazuje, co – na przestrzeni dziejów - mogą zrobić ludzie mając do dyspozycji  władzę,  śrubokręt i nieme tabliczki gotowe na każdą nazwę. Nie, nawet nie muszą mieć wiedzy toponomastycznej, o rozsądku nie wspominając.  Najłatwiej zmieniać ulice i pomniki. Nowe osiedla nie dorobiły się swojej historii, choć już są spory, na przykład o rondo na Podolszycach Południe. Rada Osiedla chciała nazwać je Rondem Uśmiechu, zostało jednak Rondem Żołnierzy Wyklętych. Natomiast warto przejrzeć losy st
Czytaj więcej

Wody (S)krwią płynące

Obraz
„Cudze chwalicie, swojego nie znacie”. Przysłowie tyleż oklepane, co prawdziwe. Niedawno ukazała się książka o Skrwie prawobrzeżnej, autorstwa Arkadiusza Kozaneckiego, wielkiego pasjonata turystyki rowerowej, spływów kajakowych, na co dzień nauczyciela WF-u.   Jest to gawęda o zasilającej Wisłę rzece, którą płocczanie mają w zasięgu ręki, oparta o źródła historyczne i – co najważniejsze – rozmowy z mieszkańcami nadrzecznych miejscowości. Autor pisze o Skrwie prawobrzeżnej, ilustrując teksty fotografiami (zdjęcia obiektów na rzece wykonano z kajaka), jak i fragmentami map (współczesnych i historycznych). Według legendy nazwa rzeki pochodzi od wód skrwawionych w czasie bitwy między żądnym sławy cześnikiem Miecławem, a wojskami Kazimierza Odnowiciela. Bitwa rozpoczęła się w Winiarach koło Płocka, a zakończyła w Parzeniu nad rzeką, nazwaną później Skrwą. Wartki nurt od dawna był   wykorzystywany np. przez budowę młynów wodnych. Autor jest zafascynowany tym, jak woda meandrującej
Czytaj więcej

Ewangelicy z płockiej guberni

Obraz
  Wydawnictwo Książnica Płocka jakiś czas temu wzbogaciło się o książkę dr Krzysztofa Kłodawskiego Ewangelicy na terenie województwa/guberni płockiej w latach 1815-1914. Sam autor to znany i ceniony od przeszło 20 lat badacz społeczności ewangelickiej regionu płockiego. Jego nowa książka to w zasadzie zbiór różnych fragmentów wcześniejszych artykułów, jakie ukazywały się nie tylko w płockich czasopismach. Już w 2015 r. złożyły się one na pracę doktorską Kłodawskiego, którą Książnica Płocka teraz prezentuje w książkowym wydaniu. Specjalny, stricte naukowy charakter opracowania sprawia, że jest ono dedykowane w pierwszym rzędzie osobom zapoznanym z metodologią badań historycznych. Przypadkowy czytelnik będzie miał kłopot w spostrzeżeniu wszystkich, mniej lub bardziej ukrytych, walorów książki. Znudzą go być może tabele i ogrom zawartych w nich statystyk. Zniechęci chłodny styl autora. Tymczasem z punktu widzenia monografii historycznej poddanej rygorom naukowym doktoratu wymienione
Czytaj więcej